BEZOEK AAN HET FEDERAAL PARLEMENT DONDERDAG 21 OKTOBER 2016
8u45. We staan aan het Berchem station. Onze trein vertrekt om 9u. Waar blijft Anoek, onze stagiaire? We beslissen om naar het perron te wandelen. Misschien staat ze daar? Maar nee. We laten een trein gaan en besluiten om toch op de volgende trein te stappen omdat we anders te laat voor onze afspraak in het Federaal Parlement zouden komen. Eenmaal op de trein, laat Anoek weten dat ze zich heeft overslapen en een trein later neemt. We wandelen langs de achterkant binnen in het Parlement. De voorkant is voor de Parlementsleden. En voor de mensen die in het oude gebouw werken. De achterkant is voor de bezoekers. De gids staat al te wachten op ons. Om te beginnen geven we onze jassen en rugzakken af en gaan we door een metaaldetector. Eindelijk, onze rondleiding kan starten. En Anoek is net aangekomen.
We staan in de grote hal. Aan de ene kant zien we een grote trap met een rood tapijt, aan de andere kant een grote trap met een groen tapijt. De gids vertelt dat de rode trap naar de Senaat en de groene trap naar de Kamer leidt. De Kamer en Senaat werken nauw samen.
Naast de groene trap is een deur. Blijkbaar zitten daar op dit moment verschillende politici. Ze maken hun ´huiswerk`. Het is de commissie die praat over geld, banken en andere financiële zaken die nu vergadert. Er zijn veel verschillende commissies die allemaal op een terrein voorbereidend werk leveren voor de bijeenkomsten in de Kamer. Ze nodigen dan kenners uit, vragen hen advies en sleutelen aan teksten. De gids gaat mevrouw Meyrem Almaci halen. Wij stellen haar een paar vragen over hoe het leven is als politica. Ook vraagt bijna iedereen om een handtekening. Want dat is toch cool, een handtekening hebben van de voorzitster van Groen.
We komen boven aan de groene trap. Daar zien we allemaal portretten van Kamervoorzitters en borstbeelden van alle eerste ministers van België. Op het raam staat er in Romeinse cijfers 1830, het jaar waarin België onafhankelijk is geworden. Het is wel een indrukwekkende zaal.
Een tijdje later staan we in de Kamer, ook wel het Halfrond genoemd. Hier wordt Villa Politica opgenomen, maar natuurlijk ook veel vergaderd door de 150 Kamerleden die rechtstreeks verkozen werden door het volk. Zij controleren of de regering haar werk goed doet. Er zijn heel veel stoelen, ze zijn ook heel chique. Op elk tafeltje (ja, er is bij elk stoeltje een tafeltje!) is er een microfoon en zijn er allemaal knopjes. Die dienen om te stemmen, als ze iets moeten beslissen. Als je op het groene knopje drukt, stem je voor het idee. Druk je op het rode knopje, dan stem je tegen. Je kan ook op het witte knopje duwen, dat betekent dat je je onthoudt. Er is ook een knopje om de vertaling door een tolk te kunnen inschakelen. Want de Waalse en Vlaamse vertegenwoordigers zitten hier samen. De tolken zitten boven achter een glazen wand zodat hun gebabbel de laatste rijen niet kan storen. Omdat er vandaag geen vergaderingen zijn, mogen we allemaal op een zeteltje zitten van parlementsleden.
We zijn nu op weg naar de Senaat. WAUW, wat mooi. Vooral heel chique, nog veel chiquer dan de Kamer. Op de muur en op het plafond staan veel mooie tekeningen en schilderijen. Vroeger zaten alle rijke en chique mannen hier. Nu nemen alle gemeenschappen en gewesten deel via de senatoren die daar aangeduid werden. Ingewikkeld wel allemaal hoe het in België geregeld is.
Maar iedereen heeft honger. Onze tocht is gedaan. We bedanken de gids en halen onze spullen. We krijgen nog veel folders en doe-boekjes mee. We eten onze picknick in het Warandepark op. Het mooie Warandepark. Wow, wat had iedereen veel honger! We wandelen terug naar het Centraal Station.
Op het plein voor het Station krijgen we de opdracht om met de mensen Frans te praten. We oefenden daar in de klas al wat op. Dan gaan we het Station binnen en stappen we de trein op. Oef, wat was het een vermoeiende maar leuke dag!
Hanna en Eva